H 28η Διάλεξη Walton φέρνει τον καθηγητή Paul Magdalino στη Γεννάδειο
Στον εντυπωσιακό χώρο του αμφιθεάτρου Cotsen Hall της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε, με ιδιαίτερη επιτυχία, το απόγευμα της Τρίτης 31 Μαρτίου η 28η ετήσια διάλεξη Walton με θέμα «Το Βυζάντιο ως Νέο Ισραήλ». Εισηγητής της εν λόγω διάλεξης ήταν ο καθηγητής Paul Magdalino. Η προσέλευση του κοινού υπήρξε αθρόα, ενώ ανάμεσα σε όσους παρακολούθησαν ήταν και οι: Θάνος Βερέμης, Παναγιώτης Βοκοτόπουλος, Ταξιάρχης Κόλιας, Πασχάλης Κιτρομηλίδης, Κατερίνα Ιεροδιακόνου, Ιόλη Καλαβρέζου, Θάνος Μαρκόπουλος, Φαίδων Ταμβακάκης, Αντώνης Λυκιαρδόπουλος, Γιώργος Καλόφωνος, Charles K. Williams, II, Nancy Bookidis, Jack Davis. Ο Paul Magdalino είναι ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς του Βυζαντίου. Έχει την έδρα του καθηγητή Bishop Wardlaw στο Πανεπιστήμιο St. Andrews της Σκωτίας. Το αντικείμενο έρευνας και διδασκαλίας του αφορά στην κοινωνία, την οικονομία και τον πολιτισμό του Βυζαντίου από τον 6ο έως και τον 13ο αιώνα. Την περίοδο αυτή ασχολείται, ειδικότερα, με την πόλη της Κωνσταντινούπολης, τις προφητείες, την αστρολογία και τη θρησκεία, καθώς επίσης και με τις σχέσεις του Βυζαντίου με τη δυτική Ευρώπη.  Έχει γράψει και επιμεληθεί την έκδοση πολλών βιβλίων, όπως τα Studies on the History and Topography of Byzantine Constantinople (2007), The occult sciences in Byzantium (2006), Byzantium in the Year 1000 (2003), Byzantium and the modern Greek identity (1998), Constantinople mediévale: etudes sur l’évolution des structures urbaines (1996), The Empire of Manuel I Komnenos, 1143 – 1180 (1993) και Tradition and Transformation in Medieval Byzantium (1991). Στη διάλεξή του ο καθηγητής Magdalino παρουσίασε την έρευνά του αναφορικά με τον ιερό χαρακτήρα που ενυπήρχε στην πολιτική ταυτότητα του Βυζαντίου. Παρουσίασε την πίστη που ήθελε τους Βυζαντινούς να είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού και το Βυζάντιο το Νέο Ισραήλ. Η αντίληψη αυτή δεν είναι άγνωστη στους βυζαντινολόγους και μάλιστα δεν ήταν μια ιδέα αποκλειστικά βυζαντινή, μιας και την ενστερνίζονταν και άλλα μεσαιωνικά πολιτικά σχήματα. Έδειξε, επίσης, ότι κάθε άλλο παρά επουσιώδης ήταν και ότι οι συμβολισμοί του Εκλεκτού Λαού και του Νέου Ισραήλ είχαν ουσιαστική σημασία για το Βυζάντιο. Οι συμβολισμοί αυτοί εξέφραζαν, στην πραγματικότητα, την αντίληψη των Βυζαντινών για τη θέση τους στην ιστορία και την επιλογή τους από το Θεό ανάμεσα σε όλους τους άλλους λαούς, συμπεριλαμβανομένου, και κυρίως, του λαού του Παλαιού Ισραήλ, δηλαδή των Εβραίων.