Λίγα λόγια για τη διάλεξη

Η νοσταλγία για την Ανατολή και, συγκεκριμένα, για τις χαμένες πατρίδες της Μικράς Ασίας είναι κοινός τόπος στην ελληνική λογοτεχνία και όχι μόνο μεταξύ των συγγραφέων που αναγκάστηκαν να μετοικήσουν παρά τη θέλησή τους τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά την καταστροφή του 1922. Στη νεοελληνική ποίηση και μουσική υπάρχει διάχυτη η αίσθηση ότι χάθηκε κάτι τεράστιας αξίας, κάτι που δεν θα μπορέσει ποτέ να αντικατασταθεί. Παρόλο που αυτό το αίσθημα υπάρχει στη λογοτεχνία της εξορίας και σε άλλες γλώσσες, η ελληνική κουλτούρα παρουσιάζει ένα ιδιαίτερο και αισθητικά ελκυστικό χαρακτηριστικό στη λαχτάρα για τη Μικρά Ασία, που συνδέεται με μία ευρύτερη αίσθηση της ελληνικής ταυτότητας. Μέσω αναφορών σε συγγραφείς, όπως ο Βενέζης, ο Πολίτης, ο Κόντογλου, ο Σεφέρης, ο Καζαντζάκης, η Σωτηρίου και η Ιορδανίδου, σε «θρήνους για τη χαμένη πόλη» και τα επονομαζόμενα ‘σμυρνέικα’ τραγούδια, ειδικά τους αμανέδες, η ομιλία θα αναλύσει αυτό το στοιχείο όχι με όρους πολιτικής ταυτότητας και τον οικείο δυισμό Ελληνισμός/Ρωμιοσύνη –που περιγράφεται από τους Patrick Leigh Fermor και Michael Herzfeld-, αλλά με όρους αυτού που η ομιλήτρια ονομάζει ‘γλυκόπικρη ποιητική της απώλειας’, ένα οικείο σχήμα λόγου στην ελληνική λογοτεχνία.

Η διάλεξη θα γίνει στα αγγλικά.

Λίγα λόγια για την ομιλήτρια

Εκτός από ποιήτρια, η Gail Holst-Warhaft έχει εργασθεί ως δημοσιογράφος, ραδιοτηλεοπτική  παραγωγός, πεζογράφος, καθηγήτρια πανεπιστημίου, μουσικός και μεταφράστρια. Γεννήθηκε στην Αυστραλία, από όπου έφυγε το 1965 για να ζήσει στην Ελλάδα. Στη διάρκεια της χούντας (1967-1974), επέστρεψε στην Αυστραλία, σπούδασε τσέμπαλο και έγινε δημοσιογράφος. Στη δεκαετία του 1970 έπαιξε με σημαντικούς Έλληνες συνθέτες, μεταξύ των οποίων ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Διονύσης Σαββόπουλος και η Μαρίζα Κωχ. Το πρώτο της βιβλίο με τίτλο Road to Rembetika κυκλοφόρησε το 1975, ενώ το δεύτερο με τίτλο Theodorakis: Myth and Politics in Modern Greek Music το 1980. Αφού μετακόμισε στην πόλη Ithaca της Νέας Υόρκης, παντρεύτηκε, ολοκλήρωσε το διδακτορικό της στη Συγκριτική Λογοτεχνία και έκανε οικογένεια. Στη δεκαετία του 1990 έγραψε δύο βιβλία για το θρήνο και τη θλίψη (Dangerous Voices: Women’s Laments and Greek Literature και The Cue for Passion), μετέφρασε έργα του Νίκου Καββαδία και άλλων Ελλήνων συγγραφέων, και άρχισε να δημοσιεύει δική της ποίηση. Ίδρυσε πρόγραμμα για τη διάδοση των Μεσογειακών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Cornell όπου δίδαξε ελληνική λογοτεχνία. Το 2009, για την αντιμετώπιση της κρίσης νερού στη Μεσόγειο, συνεργάστηκε με καθηγητές και φοιτητές για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας στη Σαντορίνη και την Κρήτη. Πρόσφατες δημοσιεύσεις της είναι τα βιβλία The Fall of Athens (ποίηση και πεζό, 2016), The House with the Scorpions (επιλεγμένα ποιήματα και στίχοι τραγουδιών του Μίκη Θεοδωράκη, 2020), Nisiotika: Music, Nisiotika: Music, Dances and Bitter-Sweet Songs of the Aegean Islands (Σεπτέμβριος 2021), καθώς και ένα παιδικό βιβλίο στα ελληνικά με τίτλο Ένα ταξίδι στα ρεμπέτικα για μικρούς και μεγάλους (Fagotto, 2022).